1️⃣ Hyrja – Profesori dhe studentët (me shembullin e gotës)

1️⃣ Hyrja – Profesori dhe studentët (me shembullin e gotës)

[Skena – salla e leksioneve, një gotë me ujë mbi tavolinën e profesorit.]

Studenti 1 (pyet):
– Profesor, pse universi zgjerohet? Kush e shtyn?

Profesori (hesht pak, merr gotën me ujë dhe e ngrit lart):
– Shikoni këtë gotë. Brenda saj ka ujë. Po nëse… universi ynë është vetëm një flluskë, që noton në një oqean të padukshëm?

[Studentët nisin të pëshpëritin mes tyre.]

Profesori (e tund gotën, ku një flluskë e vogël fillon të ngjitet lart):
– Çfarë bën flluska? Ngjitet gjithnjë e më lart, për shkak të dendësisë së ujit rreth saj. Ndoshta edhe galaktika jonë është një flluskë, që ngrihet në një “det” të panjohur energjie.

Studentja 2 (shton e habitur):
– Do të thotë… universi nuk është pafund? Është vetëm një flluskë në diçka më të madhe?

Profesori (i afrohet tabelës, shkruan “?” të madh):
– Pikërisht. Ne e quajmë zgjerim, por ndoshta është lëvizje në një dimension tjetër. Dhe nëse është kështu… atëherë një ditë flluska mund të çahet.

[Salla mbushet me heshtje. Zilja bie. Studentët dalin të hutuar. Profesori mbetet vetëm, shikon gotën me ujë dhe flluskën brenda saj, fytyra e tij bëhet e menduar dhe e frikësuar.]

2️⃣ Njohja e të dashuruarve

[Skena – oborri i një jetimoreje. Elira (vajza), e rritur aty, po ndihmon disa fëmijë të vegjël me lodra. Një fëmijë i vogël rrëzohet dhe qan. Në atë moment, Ardiani kalon rastësisht duke shtyrë karrigen e babait të tij invalid.]

Ardiani (i afrohet fëmijës):
– Ej, trim i vogël… s’ka gjë. (i fshin lotët dhe ia jep lodrën përsëri)

Elira (e habitur, me buzëqeshje):
– Ti i di si t’i qetësosh. Zakonisht duhen orë që ai të ndalojë së qari.

Ardiani (pak i turpshëm):
– Mbase sepse jam mësuar… Kam kujdesur babain tim që kur isha fëmijë.

Babai (nga karrigia, me zë të qetë):
– Ky djalë ka zemër të madhe.

[Sytë e Elirës ndalen tek Ardiani, një lidhje e parë shpirtërore krijohet.]

Elira:
– Unë jam Elira. Dhe… faleminderit për atë që bëre.

Ardiani (ia zgjat dorën):
– Ardiani. Kënaqësi që të njoha.

[Shtrëngim duarsh, shikim i gjatë. Fëmijët qeshin rreth tyre, duke dhënë një kontrast të pastër dhe të pafajshëm.]

4️⃣ Shkencëtarët zbulojnë fluskën dhe përballja me qeverinë

[Skena – Laboratori i madh, ekrane digjitale, modele të fluskës në lëng të dendur. Shkencëtarët shqetësohen.]

Shkencëtarja kryesore (Dr. Lira):
– Kolegë, modeli tregon se galaktika jonë ndodhet brenda një fluske në një lëng të panjohur. Nëse ajo çahen, e gjithë toka do të përfshihet.

Kolegu (Dr. Arben):
– Dhe çfarë sugjerojmë të bëjmë? Nuk mund të presim… kemi vetëm një muaj.

Dr. Lira:
– Duhet të njoftojmë qeverinë, por do të jenë skeptikë. Ata gjithmonë duan prova konkrete para se të veprojnë.

—

[Skena tjetër – zyrat qeveritare.]

Ministri i Mbrojtjes:
– Shkencëtarët thonë se galaktika jonë është në fluskë dhe rrezikon gjithçka…? Nuk ka prova.

Shkencëtarja Lira (me seriozitet):
– Këto janë të dhënat më të sakta që kemi. Një ditë vonë mund të jetë fatale.

Kolegu:
– Popullata duhet të njoftohet gradualisht. Mund të shmangim panikun.

Ministri (i irrituar):
– Jo! Nuk mund të krijoni hysteri. Nëse njerëzit e kuptojnë… nuk mund ta kontrollojmë situatën.

—

[Salla e laboratorit – shkencëtarët dalin jashtë, të dëshpëruar.]

Dr. Lira:
– Nëse qeveria nuk vepron… duhet të gjejmë një mënyrë tjetër për t’i paralajmëruar njerëzit.

Dr. Arben:
– Do të përdorim rrjetet sociale. Facebook, TikTok… njerëzit duhet të dinë.

[Kamera fokusohet tek fytyrat e shkencëtarëve – një kombinim frike, vendosmërie dhe shprese.]

—

Mesazhi i skenës:

Shkencëtarët zbulojnë rrezikun e vërtetë dhe përpiqen të paralajmërojnë qeverinë.

Skepticizmi i autoriteteve tregon se njohuria dhe fuqia shpesh nuk pranohen menjëherë.

Kjo do të lidhë më vonë me veprimet e njerëzve që bëjnë të mira dhe bëhen dritë.